100 Χρόνια από την Γενοκτονία των Ποντίων – Μέρος Β΄

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΌ ΤΟ Α΄ ΜΕΡΟΣ

.

Η δε Ρωσική Αυτοκρατορία είχε μετατραπεί από το 1917 σε Σοβιετική Ενωση και ακόμη και αν κάποιοι Ρώσοι ήθελαν να βοηθήσουν τους ομοθρήσκους τους του Πόντου, η νέα πολιτική κατάσταση στη χώρα τους δεν τους το επέτρεπε. Δεν θα αναλύσω εδώ τον ρόλο της ηγεσίας της Σοβιετικής Ενωσης και αν συνέπλεε με τους Τούρκους λόγω κοινών συμφερόντων άμυνας έναντι των Δυτικών δυνάμεων, επειδή είναι ένα θέμα που χρειάζεται ένα μακροσκελές άρθρο για να αναλυθεί. Θα υπενθυμίσω όμως ότι η Ρωσία/ΕΣΣΔ μόλις είχε βγει από έναν καταστρεπτικό για εκείνη Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με απώλεια αχανών εκτάσεων στα δυτικά της σύνορα, μία Οκτωβριανή Επανάσταση, έναν φονικό Εμφύλιο πόλεμο και μία επέμβαση ξένων δυνάμεων σε όλα σχεδόν τα σύνορα της με έναν συνολικό απολογισμό όλων αυτών άνω των 10.0000.000 νεκρών, οπότε το τελευταίο που θα σκεπτόταν η ηγεσία της ήταν η τύχη των Ποντίων και των Αρμενίων.

Συμπερασματικά, αν η εξόντωση τουλάχιστον 600.000 Ελλήνων (ή πιθανώς 700.000 μαζί με τους εκτουρκισθέντες), ή έστω αν περιορισθούμε μόνο στους Ποντίους 353.000 (ή πιθανώς 450.000 μαζί με τους εκτουρκισθέντες), δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί γενοκτονία, τότε πως πρέπει να χαρακτηρισθεί; Και αν αυτή η φοβερή εξόντωση δεν είναι γενοκτονία τότε για ποιο λόγο υπάρχει στο επιστημονικό Λεξικό Dictionary of Genocide της έγκυρης Greenwood Press; Πρόκειται για ένα από τα δύο εγκυρότερα έργα παγκοσμίως όσον αφορά τις γενοκτονίες πληθυσμών – το άλλο έργο είναι η γερμανική έκδοση [στα αγγλικά] Statistics of Democide: Genocide and Mass Murder Since 1900 του Γερμανού Rudolph  Rummel το οποίο επίσης υπολογίζει τους νεκρούς Ποντίους στα ίδια επίπεδα.

100 Χρόνια από την Γενοκτονία των Ποντίων – Μέρος Α΄

 

Περικλής Δεληγιάννης

.

            Φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από το τραγικό γεγονός για τον Ελληνισμό, της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους. Ως φόρο τιμής σε αυτούς τους «αμετανόητους» Ελληνες, μοναδικό παράδειγμα για όλους μας, θα παραθέσω μερικά στοιχεία σχετικά με την εν λόγω Γενοκτονία τα περισσότερα από τα οποία είχα αναρτήσει παλαιότερα, αλλά τώρα πλέον συμπληρωμένα με νέες πληροφορίες και διορθώσεις.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ (ΜΕΡΟΣ Β΄)

.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΌ ΤΟ Α΄ ΜΕΡΟΣ
.

Ούτε ο αριθμός των Ποντίων οι οποίοι διασώθηκαν στο ρωσικό έδαφος ήταν μεγάλος, όπως θεωρείται ενίοτε: ήταν κυρίως εκείνοι που ακολούθησαν τον ρωσικό στρατό κατά την υποχώρησή του από την τουρκική επικράτεια μεταξύ 1916-18, οι οποίοι προέρχονταν κυρίως από την επαρχία Καρς η οποία είχε κυρίως αρμενικό πληθυσμό και πολύ λιγότερο ελληνικό. Οσοι Πόντιοι διασώθηκαν μετά το 1918 στο σοβιετικό πλέον έδαφος, δεν κατέληξαν στην ΕΣΣΔ αλλά μεταφέρθηκαν στην Ελλάδα.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ (ΜΕΡΟΣ A΄)

Π. Δεληγιάννης

.

Μερικές φορές η επικαιρότητα δεν μας επιτρέπει να παραβλέπουμε κάποια θέματα μη σχολιάζοντας τα, ειδικά αν αυτά είναι «ενοχλητικά», για να χρησιμοποιήσω εξευγενισμένους χαρακτηρισμούς.
Είναι γνωστή η δήλωση του υπουργού παιδείας προ ημερών, με την οποία αμφισβήτησε τη Γενοκτονία των Ποντίων. Περίμενα αρκετές ημέρες για να ηρεμήσουν τα πνεύματα (που δεν ηρέμησαν ακόμη), προτού σχολιάσω το θέμα.
Το λυπηρό είναι ότι αυτή η αχαρακτήριστη δήλωση έγινε από τον Ελληνα υπουργό παιδείας. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η χώρα πρέπει συνεχώς να αυτοκτονεί. Δεν μας αρκεί το οικονομικό «χαρακίρι» της περιόδου της Μεταπολίτευσης με ένα απίστευτο «πάρτυ» σε βάρος του κρατικού κορβανά από τις κομματικές πελατείες όλων των χώρων, το οποίο συνεχίζεται ακάθεκτο, αλλά φαίνεται ότι χρειαζόμαστε και μία αυτοκτονία στην εξωτερική μας πολιτική. Για να είμαστε σίγουροι ότι τελικά θα βουλιάξουμε.

ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ της 1ης Νοεμβρίου 2015: μερικές επισημάνσεις

[Mία ενημέρωση πριν το άρθρο: Ζητώ συγνώμη από τους φιλους αναγνώστες αν μερικά σχόλια τους δεν εμφανίζονται.  Δεν πρόκειται για δική μου επιλογή αλλά του φορέα ο οποίος φιλοξενεί το ιστολόγιο. Σύντομα το πρόβλημα θα διορθωθεί]

Τα αποτελέσματα των τουρκικών γενικών εκλογών της 1ης Νοεμβρίου 2015. Με κίτρινο χρώμα σημειώνεται το ΑΚΡ των «Μεσανατολιτών Τούρκων» του Ερντογάν, με κόκκινο το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα των κοσμικών «Ευρωτουρκων», με μωβ το HDP (φιλοκουρδικό) ενώ το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης, η πολιτική έκφραση των «Γκρίζων Λύκων» εξαφανίσθηκε από τον χάρτη.
.
Τουρκικές εκλογές του Νοεμβρίου 2015 και οι «τρεις Τουρκίες» καλά κρατούν. Προκειμένου να μην μακρηγορώ, παραπέμπω στα παλαιότερα άρθρα ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ της 7ης Ιουνίου 2015: ΟΙ «ΤΡΕΙΣ ΤΟΥΡΚΙΕΣ» ΟΡΙΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ και Ο ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΩΣ ΑΙΤΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΤΑΡΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. Συγκριτικά με τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου  2015, το αποφασιστικό γεγονός σε αυτή την αναμέτρηση ήταν η ευρεία νίκη του ΑΚΡ το οποίο ανέκτησε την αυτοδυναμία στη γειτονική χώρα, ισχυροποιώντας πάλι το ‘δίδυμο’ Ερντογάν-Νταβούτογλου (θεωρώ ότι στην Ελλάδα και γενικά σε όλο τον κόσμο ο ρόλος και η αξία του «αντισουλτάνου» Νταβούτογλου υποτιμάται ελαφρώς συγκριτικά με τον Ερντογάν. Νομίζω ότι ο εν λόγω πολιτικός θα κυριαρχήσει για πολύ μεγάλο διάστημα στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας και ότι είναι μία προσωπικότητα που πρέπει να προσεχθεί πολύ, και με την καλή και με την κακή έννοια).