Η πρώτη σοβαρή βρετανική προσπάθεια εξουδετέρωσης του Καποδίστρια

Αναδημοσίευση από το Καραβάκι της Ιστορίας

Σαν σήμερα [Σημ. αναδημοσίευσης: 25 Απριλίου 2020] πριν 190 χρόνια ο Καποδίστριας απευθύνεται στον ορισμένο από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις βασιλιά της Ελλάδος Λεοπόλδο. Τον όρισαν δια του Πρωτοκόλλου που υπέγραψαν στο Λονδίνο στις 3 Φεβρουαρίου 1830. Του λέει ότι η συμφωνία που επιβάλλεται στην Ελλάδα χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της είναι ακατάλληλη για τα συμφέροντα του τόπου και τα δικά του. Του λέει ότι, παρότι δεν διευκρινίζεται στη συμφωνία, ο ίδιος κατανοεί ότι πρόκειται για πολίτευμα συνταγματικής και όχι απόλυτης μοναρχίας, άρα θα πρέπει να στηριχθεί στο Β΄ Ψήφισμα της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης. Ως γνώριμοι από το παρελθόν έχει το θάρρος (για το οποίο παλιότερα τον είχε επαινέσει) να του πει ότι αν εκ των προτέρων δεν ασπαστεί το Ορθόδοξο Ανατολικό δόγμα και αν δεν αποδεχθεί όλα τα Ψηφίσματα της Εθνοσυνέλευσης του Άργους, τότε δεν εγγυάται για την καλή υποδοχή του. Τέλος, του υπενθυμίζει ότι απαιτούνται πολλά χρήματα, κάτι για το οποίο μπορεί να τον ενημερώσει ο Εϋνάρδος.

Μάχη των Δερβενακίων – Η καταστροφή του Δράμαλη (1822)

Αναδημοσίευση από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Ο Χουρσίτ, ο νικητής του Αλή πασά, ανέθεσε στον Μαχμούτ πασά της Λάρισας ή Δράμαλη την επιχείρηση της καταστολής της Επανάστασης στην Πελοπόννησο. [ Σημείωση βιβλιοθήκης: Ο Χουρσίτ καταγγέλθηκε ως καταχραστής του δημόσιου θησαυρού και έπεσε σε δυσμένεια, του αφαιρέθηκε η αρχηγία της εκστρατείας στην Πελοπόννησο, η οποία ανατέθηκε στον Μαχμούτ Πασά, τον επονομαζόμενο Δράμαλη. Ο Χουρσίτ διατασσόταν να παραμείνει στη Λάρισα και να φροντίζει την τροφοδοσία του στρατού του Δράμαλη. Ουσιαστικά, επρόκειτο για υποβιβασμό. Ο Τούρκος ιστοριογρά­φος Αχμέτ Τζεβντέτ ισχυρίζεται ότι ο διορισμός του Δράμαλη έγινε με υπόδειξη του ίδιου του Χουρσίτ, ο οποίος επιφορτίστηκε επίσημα την όλη επιχείρηση με απόλυτη ευθύνη για τη διοργάνωση και τον ανεφοδιασμό του εκστρατευτικού σώματος ].

Ο Δράμαλης ξεκίνησε με περίπου 25.000 στρατό (πεζούς και ιππείς) και την 1η Ιουλίου 1822 έφθασε στη Θήβα, χωρίς να συναντήσει αντίσταση. Οι οπλαρχηγοί καταλάβαιναν ότι δεν μπορούσαν να τον αντιμετωπίσουν κατά μέτωπο και ήλπιζαν ότι αποκλείοντας τις στενές διαβάσεις της Στερεάς θα εμπόδιζαν την επικοινωνία με τις βάσεις του. Παρά το μεγάλο όγκο αυτού του στρατού – χειμάρρου, που απ’ όπου περνούσε σκορπούσε τον τρόμο και τον πανικό, η θερινή αυτή εκστρατεία είχε και μειονεκτήματα.

Πάλα (σπάθη) και Γιαταγάνι: δύο αγχέμαχα όπλα της Ελληνικής Επανάστασης 1821

.

Στη σύζυγο μου Νέλλυ, για την έμπνευση και την ενθάρρυνση που μου προσφέρει.

.

Η πάλα του Νικηταρά του Τουρκοφάγου. Η οδοντωτή λεπίδα της ήταν ιδιαίτερα φονική και ανήκει σε αραβικό τύπο σπάθης.

.

Περικλής  Δεληγιάννης
.
Τα παρακάτω αγχέμαχα όπλα χρησιμοποιήθηκαν κατά την Επανάσταση του 1821-1829 τόσο από τους Ελληνες μαχίμους όσο και από τους Αλβανούς, Τούρκους και Αιγύπτιους αντιπάλους τους.
Η «πάλα» ήταν κυρτή σπάθη κεντροασιατικής απώτερης προέλευσης, συχνά με ευρεία λεπίδα. Ο μαχητής την έφερε σε «θηκάρι» (ξιφοθήκη) το οποίο άλλοτε στερεωνόταν στο «σελάχι» του και άλλοτε αναρτάτο στην αριστερή πλευρά του με τελαμώνα, ο οποίος στηριζόταν στον δεξιό ώμο. Κυρίως οι ναυτικοί την αναρτούσαν με τον δεύτερο τρόπο, αλλά τη χρησιμοποιούσαν σπάνια.

Διάφοροι τύποι γιαταγανιων.  Η κόψη της λεπίδας βρίσκεται στην κοίλη πλευρά, όπως στην περιπτωση της αρχαίας κοπίδος ή φαλκάτας. Το τρίτο από πάνω γιαταγανι της εικόνας ανήκει σε έναν υστερότερο τύπο με σχεδόν ευθεία λεπίδα.

.

Βιβλίο: Γεώργιος Τερτσέτης, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα, Εκδόσεις Ωρόρα

 

Ναι το γνωρίζω, παλαιό έργο αλλά πάντα κλασσικό και αγαπημένο. Για την ακρίβεια είναι ένα από τα δικά μου αγαπημένα αναγνώσματα. Εχω στη βιβλιοθήκη μου την έκδοση της Ωρόρα, αλλά είμαι βέβαιος ότι έχουν γίνει και άλλες επανεκδόσεις του συγκεκριμένου έργου έως σήμερα. Θυμάμαι ότι οι εκδόσεις Μέρμηγκας έχουν κάνει μία προσεγμένη επανέκδοση.

Ο Ζακύνθιος δικαστικός και λόγιος Γεώργιος Τερτσέτης (1800-1874) ήταν μέλος του δικαστηρίου το οποίο ασχολήθηκε με την εκδίκαση της κατηγορίας (σκευωρίας) σε βάρος των Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και Δημητρίου Πλαπούτα, ότι συνωμοτούσαν εναντίον της βασιλείας. Ο Τερτσέτης, όπως και ο Μακεδόνας πρόεδρος του δικαστηρίου Αναστάσιος Πολυζωίδης, αρνήθηκαν αγέρωχα να υπογράψουν τη θανατική καταδίκη των δύο αγωνιστών, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην πρόκληση της κατακραυγής του λαού και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων σε βάρος των συκοφαντών, οι οποίοι αναγκάσθηκαν έτσι να μετατρέψουν τη θανατική ποινή σε ισόβια κάθειρξη.

Καραϊσκάκης – Θάνατος στη μάχη ή δολοφονία από ελληνικό χέρι;

Ο θάνατος του Γεωργίου Καραϊσκάκη καλύπτεται από διαφορετικές αφηγήσεις και φήμες για το τι πραγματικά συνέβη. Φήμες ότι ο θάνατός του προήλθε από φίλια πυρά ή και ότι ήταν προϊόν οργανωμένου σχεδίου. Παρακάτω παρουσιάζουμε μια έρευνα του Άρη Χατζηστεφάνου για τις συνθήκες θανάτου του Γεωργίου Καραϊσκάκη στη μάχη του Φαλήρου, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια του προϊσταμένου της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών Φίλιππου Κουτσάφτη και του ιστορικού Διονύση Τζάκη και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Κ» της Καθημερινής στις 21 Μαρτίου του 2010.

 

Γεώργιος Καραϊσκάκης, έργο του Karl Krazeisen.