Ενα σπουδαίο αντίγραφο μινωικού πλοίου του 1500 πΧ περίπου, βρίσκεται στο Μουσείο Ναυτικής Ιστορίας των Χανίων από όπου και η εικόνα.
Μινωικό πλοίο περ. 1500 πΧ
23/11/2020
Uncategorized Κρήτη, Μηχανική, Μινωίτες, Μινωικός Πολιτισμός, Ναυπηγική, Ναυτική Ιστορία, μινωικός Leave a comment
Τεσσαρακοντήρης, το «αεροπλανοφόρο» της Αρχαιότητας
03/02/2017
Uncategorized Ancient warfare, πόλεμος στη θάλασσα, πόλεμος στην αρχαιότητα, πεντήρης, τριήρης, τεσσαρακοντήρης, Αίγυπτος, Ελληνιστικός κόσμος, Μηχανική, Ναυτική Ιστορία, Πτολεμαίος, naval history, Naval warfare 2 Comments
Απεικόνιση μιας τεσσαρακοντήρους κατά την άποψη του L. Casson.
.
Π. Δεληγιάννης
.
Οι Διάδοχοι και οι Επίγονοι τους, ναυπήγησαν στόλους αποτελούμενους από πολυάριθμες πολυήρεις, φτάνοντας μέχρι την κατασκευή κολοσσιαίων σκαφών όπως η εικοσήρης και η τεσσαρακοντήρης. Όπως θα δούμε, επρόκειτο για πραγματικά πλωτά φρούρια που θύμιζαν αναλογικά τα σύγχρονα θωρηκτά και αεροπλανοφόρα πλοία. Ειδικά η τεσσαρακοντήρης έφερε συνολικό πλήρωμα το οποίο έφθανε τους 6.000 άνδρες, περίπου όσους διαθέτει ένα σύγχρονο αεροπλανοφόρο.
Δύο σημαντικές στρατιωτικές αναπαραστάσεις αρχαίων ελληνικών αγγειογραφιών και νωπογραφιών
11/10/2016
Uncategorized πόλεμος στη θάλασσα, πειρατεία, πεντηκόντορος, Ιταλία, Μυκήνες, Μυκηναϊκός Πολιτισμός, Ναυτική Ιστορία, Πύλος, Πελοπόννησος, Ρώμη, λόγχη, ξίφος Leave a comment
Η αγγειογραφία ναυτικής σύρραξης στο «αγγείο του Αριστόνοθου» στα αριστερά και η νωπογραφία της «Μάχης στο Ποτάμι» στα δεξιά, μαζί με τις σύγχρονες αναπαραστάσεις του Ανχελ Πίντο (image credit: Angel G. Pinto).
.
Περικλής Δεληγιάννης
.
Σε αυτό το άρθρο, θέλω να αναφερθώ σε δύο σημαντικές αναπαραστάσεις αρχαίων ελληνικών ζωγραφικών έργων από έναν από τους προσφιλέστερους μου εικονογράφους στρατιωτικών και ναυτικών θεμάτων, συγκεκριμένα τον Angel G. Pinto (βλ. στο Blogroll: PincelHistoria).
Τα μάλλον πρωτότυπα θέματα που επέλεξε για δύο από τις πρόσφατες καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις του προκάλεσαν το ενδιαφέρον μου, ήτοι η «Μάχη στο Ποτάμι» – μία μυκηναϊκή τοιχογραφία του 13ου αιώνα από το ανάκτορο της Πύλου – και η αγγειογραφία ναυτικής σύρραξης στο «αγγείο του Αριστόνοθου» (περίπου 700-650 π.Χ.) της Πρώιμης Αρχαϊκής Εποχής.
Θα ξεκινήσω με το αρχαιότερο έργο, τη «Μάχη στο Ποτάμι» όπως αποκλήθηκε από τους αρχαιολόγους. Αυτή η νωπογραφία βρέθηκε στο μυκηναϊκό ανάκτορο της Πύλου, το κράτος της οποίας ήταν ένα από τα ισχυρότερα της Μυκηναϊκής «Κοινοπολιτείας» και ενδεχομένως το καλύτερα οργανωμένο. Η Πύλος ήταν ένα αντίβαρο ισχύος στην Πελοπόννησο για το Κράτος των Μυκηνών αν και φαίνεται ότι συχνά, αν όχι συνήθως, ήταν σύμμαχος του.
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΣΠΑΡΤΗ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: ΑΙΟΛΙΔΕΣ ΝΗΣΟΙ
02/09/2014
Uncategorized Ancient warfare, Αιολίδες νήσοι, Ελληνικός αποικισμός, Καρχηδων, Ναυτική Ιστορία, Ρόδος, Συρακούσες, Σικελία, Φοίνικες, οπλιτική φάλαγγα, Military topics, Naval warfare 2 Comments
Το περίφημο «αγγείο του Αριστονοθου» (περί το 700-650 πΧ), το οποίο κατασκευάσθηκε στη Μεγάλη Ελλάδα από τον Αριστονοθο και ανακαλύφθηκε στην Καίρη της Ετρουρίας. Η αγγειογραφία της ναυμαχίας στην κάτω εικόνα, μας δίνει μία πολύ καλή αναπαράσταση των πλοίων που χρησιμοποιούσαν οι Ελληνες και οι Ετρούσκοι θαλασσομάχοι (σχεδόν όμοια), όπως και τον τρόπο πολέμου στη θάλασσα κατά την περίοδο της ακμής των Αιολίδων νήσων (Αρχαϊκή περίοδος).
–
Οι Λιπάρες ή Αιολίδες νήσοι είναι μία συστάδα μικρών νησιών της Σικελίας, βορειοδυτικώς του Στενού της Μεσσήνης. Σε αυτό το άρθρο θα ασχοληθώ με μία άγνωστη πτυχή της Ιστορίας τους η οποία αφορά ένα ενδιαφέρον επεισόδιο του αρχαίου ελληνικού αποικισμού.
Το 580 π.Χ. στη Σικελία, οι Σελινούντιοι παραιτήθηκαν οριστικά από τη διεκδίκηση διαμφισβητουμένων εδαφών έναντι της Γέλας (στα οποία εδάφη ιδρύθηκε ο Ακράγας) με αντάλλαγμα την ενίσχυση τους με Δωριείς αποίκους, προερχόμενους από τη Ρόδο και τη μικρασιατική πόλη Κνίδο, οι οποίοι έφθασαν στη δυτική Σικελία μέσω της Γέλας. Ο ηγέτης των Ροδίων και Κνιδίων αποίκων, Πένταθλος, ήταν Κνίδιος, όπως και οι περισσότεροι άνδρες του.
Οι Σελινούντιοι χρησιμοποίησαν τους Κνιδίους και Ροδίους στον πόλεμο εναντίον των Ελύμων και των Φοινίκων εχθρών τους. Τους βοήθησαν να ιδρύσουν νέα ελληνική αποικία, στο ακρωτήριο Λιλύβαιο, μόλις 10 χιλιόμετρα νοτίως της Μοτύης. Προσπαθούσαν να αντιπαραθέσουν μια νέα δωρική δύναμη έναντι της Μοτύης, κύριας καρχηδονιακής αποικίας στο νησί, και της Καρχηδόνας, ενώ οι ίδιοι θα ασχολούνταν με την υποταγή της Έγεστας η οποία αντιστεκόταν επίμονα στην επέκταση τους. Οι Σελινούντιοι, οι Κνίδιοι και οι Ρόδιοι ένωσαν τις δυνάμεις τους εναντίον των Ελύμων, των Σικελο-Φοινίκων και των Καρχηδονίων. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι η κύρια μάχη ανάμεσα στους δύο συνασπισμούς δόθηκε πλησίον του Λιλύβαιου, προφανώς στην ενδοχώρα ανάμεσα στον Σελινούντα και την Έγεστα (ή Σέγεστα). Ο Πένταθλος σκοτώθηκε, οι Έλληνες ηττήθηκαν (580/576 π.Χ.) ενώ αμέσως μετά οι Έλυμοι και οι Καρχηδόνιοι επιτέθηκαν εναντίον του Λιλύβαιου και εκδίωξαν από εκεί τους Κνιδίους και τους Ροδίους.
TWILIGHT OF THE VIKING LONGSHIP
04/02/2014
Uncategorized Britain, Canada, Denmark, drakkar, England, Germany, Ναυτική Ιστορία, naval history, Naval warfare, Norway, Scandinavia, Viking, Viking longship, warship 4 Comments
Τop: The famous Oseberg Viking ship.
Below: A German cog. These ships – real floating fortresses – were the Nemesis of the Viking longships. Note the high towers on the prow and stern, heavily manned with archers. The marines used to take posistions on the deck of the ship.
.
by P. Deligiannis
.
The Proto-Scandinavian boats, the progenitors of the Viking longships, first appear in cave paintings of Norway around 1500 BC. Millennia of evolution led to the superb Viking longships. Around 600-700 AD these progenitor ships were exclusively oared light, flexible and fragile structures that could not withstand the weight and pressure of the mast and sail. Soon afterwards the Scandinavian shipbuilders imitated the ships of the Mediterranean, adding a long beam (the keel) along the bottom of the ship. The keel made them strong enough to hold the mast and sail. The addition of the keel around AD 700 marked the beginnings of the classic Viking ship and since then it was no longer propelled only by oars. The Scandinavians soon adopted the square sail of the Mediterranean, which allowed them to sail in the seas far away from their homeland.