Kievan Russian warriors, 9th-11th centuries

A reenactment of an onslaught of Kievan Russian warriors (9th-11th centuries). Reenactors and creators of the weapons, shields, helmets etc, are unknown: kudos to them for their fine work.

SOME SCENARIOS ON THE OUTCOME OF THE UKRAINIAN CRISIS

By Periklis Deligiannis

Russian-speaking combatants gather ammunition from the place of crash of a Ukrainian fighter aircraft.
–
Many of us remember the classic book “Clash of Civilizations” (1996) of Samuel Huntington, the main successor to the geopolitical school of the British historian Arnold Toynbee, and his remarks on the bipartition of the cultural identity of Ukraine and Turkey, which is dramatically verified for both of them in the last twelve months. Yet Turkey, despite the dramatic events taking place in the country during the last year, does not wobble as much as Ukraine.
Let’s see how things have developed for the Ukrainian crisis and then some scenarios on its solution. The terms of the recent agreement were not really implemented and the Ukraine is possibly moving towards a more violent confrontation. The “big players” (Russia, U.S., E.U. and China) are rather cautious preferring keep waiting, except the rapid Russian annexation of Crimea.
The Western media have probably overstated the financial dependence of Russia from the Western economies, although the American financial reprisals on her have already been felt in the country. Neither Russia can seriously threaten the U.S. in retaliation, but can push to a certain extent the European Union using energy reprisals. Of course the latter did not have any serious problems of energy supply before the energy agreements with Russia, but it now appears to depend a lot on the inexhaustible Russian gas resources, especially Germany, France and the other Northern European nations.
The Ukrainian crisis is the outcome of the constant attempts of the U.S. and the E.U. to penetrate a geopolitical region which Russia considers exclusively her own since at least 1793. However it seems that they have not anticipated the extent of the internal struggle in Ukraine.

What are the reasons of the current embarrassment of the “major geopolitical players”?

Μία συμβολή στην Eντυπη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Εδώ:  http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=421361 , μπορείτε να  διαβάσετε  μία συνέντευξη μου στην Εντυπη  “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ”  της  19ης  Μαρτίου, για την οποία  ευχαριστώ  θερμά τους  Βλάση Αγτζίδη  και Γιώργο Κιούση.  Εξίσου ευχαριστώ την Ελενα Μετελεβα η οποία είχε την καλοσύνη να μεταφράσει ένα σχετικό άρθρο μου στη ρωσική γλώσσα:  http://elramd.com/dve-ukrainy-vzglyad-grecheskogo-istorika/

Και φυσικά  ευχαριστώ θερμά  τους χιλιάδες αναγνώστες και τους φίλους ιστολόγους, οι οποίοι  στηρίζουν αυτόν τον ιστότοπο.

Το  κείμενο:

Δύο Ουκρανίες διεκδικούν την «ουκρανικότητα»

Οι Ρώσοι είναι αναγκασμένοι ιστορικά να κρατήσουν υπό την επιρροή τους όλη την Ουκρανία

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ

«Οι Ρωσο-ουκρανοί δεν είναι απλώς μειονότητα. Αποτελούν τον μισό πληθυσμό».

Συνέχεια  ανάγνωσης

UKRAINE: THE HISTORICAL ORIGINS OF MODERN DISUNITY

A typical image of the orientation of the Western Ukrainians to the West (EU and the USA): two Ukrainian protesters before Yanukovich’s expulsion, wearing helmet, armor and shields of Western Crusader types (rather of the Teutonic Knights). They obviously prefer this kind of arms and armor than the traditional Russian ones of Alexander Nevsky and Dmitry Donskoy (copyright: Associated Press).

.

RELATED ARTICLE:  TWO UKRAINES: What you need to know on the ethno-historical causes of the ongoing crisis

.

By  Periklis  Deligiannis

.

The country now called Ukraine consists of two main geophysical areas, inhabited almost always by different ethnic groups until around 1790, when the entire country became ethnically homogeneous, overwhelmingly inhabited by Slavs. Although the Crimea, since 1954 belongs to the Ukrainian SSR and then to the independent Ukraine, this large peninsula is a geographically and ethnologically   independent area. But because Crimea is a part of the modern ‘problem’ of the Ukrainian division, I will additionally deal with her in this article.

The two major geophysical regions of Ukraine is the southern steppe and the wooded or semi-wooded area of the North. Of course nowadays, both areas have been delivered largely on crops, thereby this distinction is now very relevant (almost non-existent), but this geophysical situation existed until the recent centuries. Since the Middle Ages, the wooded area of the North have been delivered largely on crops, while the South remained a steppe until the 18^th cent.

On the ethnological status of the Ukrainian lands in Antiquity, I have already written in my article ΤΗΕ BOSPORAN KINGDOM (CIMMERIAN BOSPORUS) – PART I and PART IIwhere although the main theme is the kdm of Cimmerian Bosporus, I refer also to this topic.

In the 5th century AD, the steppe of the South was inhabited by Hunnish tribes while the northern woodland was inhabited by Slavs. The steppe was occupied by a succession of Altaic peoples (Avars, Proto-Bulgars, Khazars, Pechenegs, Cumans-Kipchaq-Polovtsy, Mongolo-Tatars, Tatars and others) until the 18th century. The same tribes controlled the neighboring Crimea except its southern coast which was controlled successively by the Byzantine Empire, Genoa and the Ottomans until 1783.

Northern Ukraine together with the neighboring SE Poland, is the metropolis of all the Slavs, who extended their lands in all directions except the steppe, due to the presence of the dreaded nomads there (except some sporadic attempts  like  the  ones  of the Ulichi, the Tiverchi  and the  Kievan  Rus). The Slavs were formed in this area during the first millennium BC, when they were detached ethnically from the Baltic Indoeuropean group, in which they originally belonged.

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ

[Copyright: Reuters]

–

                Η χώρα που ονομάζεται σήμερα Ουκρανία, αποτελείται από δύο κύριες γεωφυσικές περιοχές οι οποίες κατοικούντο σχεδόν πάντα από διαφορετικές εθνολογικές ομάδες έως λίγο πριν το 1800, όταν ολόκληρη πλέον η χώρα απέκτησε εθνολογική ομοιογένεια κατοικούμενη συντριπτικά από Σλάβους. Η Κριμαία, παρότι από το 1954 ανήκει στη ΣΣΔ της Ουκρανίας και έπειτα στην ανεξάρτητη Ουκρανία, είναι αυτοτελής περιοχή που δεν πρέπει να θεωρείται τμήμα της. Όμως επειδή η Κριμαία αποτελεί μέρος του σύγχρονου «προβλήματος» της ουκρανικής διάσπασης, θα ασχοληθώ επιπρόσθετα μαζί της σε αυτό το άρθρο.

                Οι δύο κύριες γεωφυσικές περιοχές της Ουκρανίας είναι η στέππα του Νότου και η δασώδης ή ημιδασώδης περιοχή του Βορρά. Βέβαια σήμερα και οι δύο έχουν παραδοθεί σε μεγάλο βαθμό στις καλλιέργειες οπότε αυτός ο διαχωρισμός είναι πολύ σχετικός, όμως αυτή η γεωφυσική κατάσταση ίσχυε έως τους πρόσφατους αιώνες.

                Aναλυτικά για την ουκρανική εθνολογία και τη σχέση Ουκρανών-Ρώσων  βλ. το άρθρο μου ΟΙ ΔΥΟ ΟΥΚΡΑΝΙΕΣ.

Κατά τον 5^ο αιώνα μΧ, η στέπα του Νότου κατοικείτο από Ουννικές φυλές ενώ η Βόρεια δασώδης περιοχή από Σλάβους. Η στέπα διατηρήθηκε σταθερά από διαδοχικούς Αλταϊκούς λαούς (Αβάρους, Χαζάρους, Πετσενέγγους, Κουμάνους-Κιπτσάκ, Μογγολοτάταρους, Τατάρους  κ.α.) σχεδόν έως τον 18^ο αιώνα. Οι ίδιοι λαοί ήλεγχαν και τη γειτονική Κριμαία εκτός από τη Νότια ακτή της η οποία ελεγχόταν διαδοχικά από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τη Γένουα και τους Οθωμανούς.

                Η Βόρεια περιοχή μαζί με τη γειτονική ΝΑ Πολωνία είναι η μητρόπολη όλων των Σλάβων, οι οποίοι επεκτάθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις εκτός από τη στέπα λόγω της παρουσίας εκεί των επίφοβων νομάδων (εκτός από κάποιες σποραδικές απόπειρες). Οι Σλάβοι διαμορφώθηκαν στη συγκεκριμένη περιοχή κατά την 1^η προχριστιανική χιλιετία, όταν αποσπάσθηκαν εθνολογικά από τη Βαλτική ομάδα λαών στην οποία ανήκαν αρχικά.