Πιστόλα και γιαταγάνι περί την Ελληνική Επανάσταση

Σε αυτή την ανάρτηση παρουσιάζω εκ νέου ‘οθωμανικά’ όπλα, περίπου του δεύτερου τέταρτου του 19^ου αιώνα, δηλαδή συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης Περιόδου της Ελληνικής Επανάστασης (1821-1829). Παρότι τα συγκεκριμένα ανήκαν σε Τούρκους, τα ίδια όπλα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν σε Ελληνες επαναστάτες της περιόδου και συνεπώς μας δίνουν μία ακόμη εικόνα των όπλων που μπορεί να έφεραν ειδικά οι οπλαρχηγοί όπως θα δούμε στη συνέχεια. Εκτός από το ότι οι βασικοί αντιμαχόμενοι της Ελληνικής Επανάστασης Ελληνες, Τούρκοι και Αλβανοί (μουσουλμάνοι και χριστιανοί), χρησιμοποιούσαν τα ίδια σχεδόν όπλα, υπάρχει ένα ιδιαίτερο στοιχείο για τα δύο εικονιζόμενα όπλα.

Λάφυρα από τον σουλτάνο

Για τα 200 έτη από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

Το κράνος τύπου chichak του Οθωμανού Μεγάλου Βεζίρη Sokollu Mehmed Pasha, ο οποίος ως στρατιωτικός διοικητής αντιμετώπισε τον στρατό των Αψβούργων το 1566, μεταξύ των δύο πολιορκιών της Βιέννης (credit: http://www.tforum.info).

.

Περικλής Δεληγιάννης

.

Οι δύο πολιορκίες της Βιέννης από τους Οθωμανούς το 1529 και το 1683 και οι ενδιάμεσοι πόλεμοι μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τη μία πλευρά και των κτήσεων των Αψβούργων και των Πολωνών από την άλλη, υπήρξαν ιδιαίτερα καθοριστικές συγκρούσεις για την Ιστορία της Ευρώπης. Και στις δύο πολιορκίες της Βιέννης και στις επακόλουθες μάχες, οι Οθωμανοί νικήθηκαν τελικά αφήνοντας πίσω τους πολλούς νεκρούς, αιχμαλώτους και πολύτιμα όπλα, εξοπλισμό και άλλα στρατιωτικά αντικείμενα, ενώ και η νικηφόρα ευρωπαϊκή πλευρά πλήρωσε βαρύ τίμημα σε θύματα. Σήμερα τα πιο σημαντικά λάφυρα που αποκτήθηκαν σε αυτές τις συγκρούσεις από τους Τούρκους, εκτίθενται στο Μουσείο Στρατιωτικής Ιστορίας της Βιέννης. Σε αυτή τη δημοσίευση παρουσιάζω μερικές εικόνες οθωμανικών όπλων και πανοπλιών στο εν λόγω εξαιρετικό μουσείο.

Πως συνδέονται οι εν λόγω νίκες σε βάρος των Οθωμανών με την Ελληνική Επανάσταση? Ιστορικά μπορεί να φαίνονται κάπως ασύνδετες ωστόσο προσωπικά μελετώντας την Οθωμανική Ιστορία, προτιμώ να βλέπω την Ελληνική Επανάσταση ως ένα από τα κύρια επεισόδια σε μια σειρά νικηφόρων πολέμων των ευρωπαϊκών λαών (συμπεριλαμβανομένων δηλαδή των Ελλήνων) σε βάρος της οθωμανικής απειλής, οι οποίοι διήρκεσαν τέσσερις αιώνες (1529-1912). Είχαν προηγηθεί περίπου δύο αιώνες ευρωπαϊκών ηττών από τους Τούρκους: η καταστροφή ενός παν-ανατολικοευρωπαϊκού στρατού στη Βάρνα (1444), η οθωμανική κατάκτηση σχεδόν όλης της Χερσονήσου του Αίμου, η Αλωση της Κωνσταντινούπολης, η μάλλον άκοπη οθωμανική κατάκτηση του εκτεταμένου βασιλείου της Ουγγαρίας μερικές δεκαετίες αργότερα (1526), και άλλες τουρκικές νίκες και κατακτήσεις στην Ευρώπη (πχ η δεύτερη μάχη του Κοσσυφοπεδίου κ.α.) οι οποίες προφανώς σόκαραν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις που έβλεπαν τα οθωμανικά λάβαρα να προελαύνουν ακάθεκτα στην ήπειρο τους.

Χάραλντ Χαρντράντα: Ο μισθοφόρος του Βυζαντίου που έγινε βασιλιάς της Νορβηγίας

Αναδημοισίευση από το ιστολόγιο cognoscoteam.gr/

Γράφει ο Ηλίας Αναγνωστάκης

Ο πιο διασημος Σκανδιναυος ολων των εποχων, ειναι φυσικα ο Harald Handraada (1015-1066), του οποιου η ζωη λιγο απεχει απο το χαρακτηριστει ενα επος. Γεννημενος στα τελη του 1015 στο Ringerike της Νορβηγιας, ο νεαρος Harald εδειξε απο νωρις τις εκπληκτικες ηγετικες και στρατιωτικες του δυνατοτητες. Με υψος 5 «ells» ( περ 2.05μ) και «δυναμη αρκουδας» ( Heimisgrilla Saga 54-D) ο νεαροτατος (μολις 15 ετων) Harald συμμετειχε με 600 ανδρες απο τα Upplands στο πλευρο του αδερφου του Ολαφ του «Αγιου» στη φοβερη μαχη του Stiklesand, εναντιον των Δανων το 1030. Ο Ολαφ σκοτωθηκε, οι Νορβηγοι ηττηθηκαν, αλλα ο Harald κατορθωσε να διαφυγει παροτι βαρια τραυματισμενος.

Η άγνωστη συμπλοκή ‘Ισπανών πεζοναυτών’ ενάντια σε ‘Samurai’

Αναδημοσίευση από  L’Art du duel

 

Του Γεώργιου Ε. Γεωργά

Προπονητής Ξιφασκίας, Εκπαιδευτής της Ελληνικής Πολεμικής Αγωγής του Παμμάχου, εκπαιδευτής ιστορικής ξιφασκίας.

 

Για πολλά χρόνια οι δυτικοί εκτιμούν ότι οι ξιφομάχοι της χώρας του ανατέλλοντος ήλιου ήταν οι καλύτεροι ξιφομάχοι στο κόσμο. Ο μέσος άνθρωπος της δύσης πιστεύει  ακόμα και τώρα ότι οι πολεμιστές της Ιαπωνίας, οι σαμουράι ήταν μια ανίκητη  κάστα πολεμιστών, τους αναγάγει σχεδόν ως υπέρ ήρωες, που μπορούσαν να νικήσουν σε μονομαχία και στο πόλεμο όλους τους εχθρούς τους. Πολεμιστές δεμένοι ψυχικά με το σπαθί τους που υπηρετούσαν τους άρχοντες τους με πίστη  και αφοσίωση  ενώ ακολουθούσαν ένα πολύπλοκο κώδικα τιμής, το Bushido. Οι samurai που είχαν μεν εκπαιδευτεί στο τρόπο αυτόν, αλλά για κάποιο λόγο δεν υπηρετούσαν κανέναν αφέντη, ονομάζονταν Ronin.

Μερικά όπλα της Περιόδου περί την Ελληνική Επανάσταση

Στην σύζυγο μου, Νέλλυ, για την έμπνευση και την ενθάρρυνση που μου προσφέρει.

Τα παρόντα όπλα είναι μία συλλογή εικόνων όπλων τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στη Χερσόνησο του Αίμου κατά το πρώτο τρίτο του 19^ου αιώνα, δηλαδή συμπεριλαμβανομένης της Περιόδου της Ελληνικής Επανάστασης (1821-1829). Πρόκειται για όπλα τα οποία στη σημερινή ξένη βιβλιογραφία περί κατάταξης και ταξινόμησης όπλων χαρακτηρίζονται συχνά ως «οθωμανικά» ή «οθωμανικά βαλκανικά» αλλά στην πραγματικότητα χρησιμοποιούντο εξίσου από Τούρκους, Ελληνες («κλέφτες», αρματολούς, κάπους και στη συνέχεια αγωνιστές), Αλβανούς (μουσουλμάνους και χριστιανούς), Γιουρούκους, Βλάχους, Βούλγαρους και άλλους λαούς της περιοχής.

Πρόκειται για δύο πάλες (από τις οποίες εικονίζονται μόνο οι λαβές τους), ένα τυφέκιο (καριοφίλι),  δύο πιστόλες, μία μάχαιρα και άλλη μία μάχαιρα τύπου «κιντζάλ».