Αναγεννησιακός χάρτης των Νήσων του Βορείου Αιγαίου

Ιταλικός χάρτης της Αναγέννησης, των Νήσων του Βορείου Αιγαίου και της Δυτικής Μικράς Ασίας. Απεικονίζονται τα νησιά Θάσος, Σαμοθράκη,

Macedonia: Architecture

Reconstruction of the royal palace at Aegae, the traditional capital of the Macedonian kdm (4th century BC).

 

 

Αλέξανδρος ο Μέγας και η Αργεία καταγωγή του

Αναδημοσίευση από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Ο Αλέξανδρος Γ’ γεννήθηκε το 356 π.Χ στην Πέλλα, την πρωτεύουσα τότε του Μακεδονικού βασιλείου. Ήταν γιος του Μακεδόνα Φιλίππου Β’ και της Ολυμπιάδας, Πριγκίπισσας των Μολοσσών στην Ήπειρο. Πέθανε στην Βαβυλώνα, στο παλάτι του Ναβουχοδωνώσορα Β’ στις 13 Ιουνίου του 323 π.Χ., σε ηλικία ακριβώς 32 ετών και 8 μηνών. Βασιλιάς της Μακεδονίας, συνέχισε το έργο του πατέρα του, του Φιλίππου Β’. Ο Φίλιππος Β’ ήταν ιδιαίτερα ικανός στρατηγός, πολιτικός και διπλωμάτης, αναμορφωτής του μακεδονικού στρατού και του μακεδονικού κράτους.

Από τα πανάρχαια χρόνια, Αργείοι άποικοι είχαν εγκατασταθεί στη Μακεδονία και ιδρύσει μεγάλο και ισχυρό κράτος. Πολύ αργότερα ο Κάρανος, αδελφός του βασιλιά του Άργους Φείδωνος, από την γενιά των Ηρακλειδών, ήρθε κι αυτός στη Μακεδονία και ίδρυσε δικό του βασίλειο. «Την δε χώρα που εκτείνεται από την θάλασσα και που σήμερα καλείται Μακεδονία, κατέκτησαν αρχικά και βασίλευαν σ’ αυτήν ο πατέρας του Περδίκα Αλέξανδρος και οι πρόγονοί του Τημενίδαι, καταγόμενοι παλαιότατα από το Άργος, αφού πρώτα εξεδίωξαν με τα όπλα από μεν την Πιερία τους Πίερας…» [1]

«Η Πέλλα υπήρξε πρωτεύουσα του Αλεξάνδρου. Τούτο πρόπαππος επί Μαρδονίου υπήρξεν Αλέξανδρος ο Αμύντου, του δε Αλεξάνδρου τούτου έβδομος πρόπαππος υπήρξεν Περδίκκας Τημενίδης, ελθών εξ’ Άργους εις την άνω Μακεδονίαν» [2]

Ιταλικός χάρτης της Ελλάδας του 17ου αι

Ενας σημαντικός αναγεννησιακός χάρτης της Ελλάδας του 17ου αι, από Ιταλό χαρτογράφο όπως φαίνεται. Οι ιταλικές ναυτικές πόλεις-κράτη της εποχής (Βενετία, Γενουα, Πίσα κ.α.) και λιγότερο τα άλλα ιταλικά κράτη (πχ το Βασίλειο των Δύο Σικελιών

Η Νίσιβις Εάλω: εικόνες από τη σύγχρονη Νουσαϋμπίν ή μήπως από τη Βυζαντινή Μικρά Ασία των 11ου-13ου μ.Χ. αιώνων;

Τεράστιες τουρκικές σημαίες στα ερείπια της κατεστραμμένης Νισίβεως, στρατιώτες και τεθωρακισμένα οχήματα. Το «έργο» των Τουρκομάνων σκηνιτών έχει ολοκληρωθεί…….

.

Π. Δεληγιάννης

.

            Τις τελευταίες ημέρες, άλλη μία πολύ σημαντική είδηση πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τα ελληνικά ΜΜΕ: η ουσιαστική πτώση των τελευταίων συνοικιών της κουρδικής πόλης Νουσαϋμπίν της νοτιοανατολικής Τουρκίας, στον έλεγχο του τουρκικού στρατού.

            Και παρότι οι γείτονες μάλλον προσπαθούν να πείσουν ότι ο στρατός και η αστυνομία τους αντιμετωπίζουν απλές «τρομοκρατικές ομάδες» σε μία συνήθη αναμέτρηση εναντίον λίγων φανατικών, για μία ακόμη φορά τα «ντοκουμέντα» δείχνουν ότι η  Τουρκία αντιμετωπίζει έναν πραγματικό πόλεμο ευρείας κλίμακας εντός των συνόρων της, ενδεχομένως τη μεγαλύτερη μεταπολεμική απειλή για την υπόσταση της. Εξ’ ου και οι κλιμακούμενες και μάλλον αδέξιες προκλητικές ενέργειες των τελευταίων μηνών σε βάρος της χώρας μας, τις οποίες πιέσεις οι Τούρκοι φρόντισαν φυσικά να «μετεμφυτεύσουν» και στους άλλους γείτονες στα βορειοδυτικά μας. Η διπλή πίεση/υπερκέραση (στα ανατολικά και στα βορειοδυτικά μας) είναι πάντα αποτελεσματικότερη από την απλή. Και γιατί συμβαίνουν αυτά; Λόγω του γνωστού χιλιοειπωμένου αξιώματος: «Όταν η Τουρκία αντιμετωπίζει εσωτερικό πρόβλημα, φροντίζει να το ‘εξάγει’ για να το εκτονώσει».