Τουρκική εισβολή στη Συρία: η «Μελωδία της ευτυχίας» για όλες τις πλευρές

Κατάσταση τον Οκτώβριο 2019 [wikimedia commons]

.

Π. Δ.

.

Μετά την πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Κουρδικής ηγεσίας και καθεστώτος Ασαντ για υπαγωγή περιοχών των Κούρδων υπό τον έλεγχο του Συριακού στρατού, η εισβολή της Τουρκίας στο συριακό έδαφος παίρνει μία άλλη τροπή, η οποία παραδόξως ικανοποιεί σχεδόν όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. Ή απλούστερα όλοι είναι ‘ευτυχισμένοι’ ή έστω ικανοποιημένοι, με μόνη εξαίρεση τους Κούρδους.

Καταρχήν ο πρόεδρος Ασαντ ο οποίος εδώ και χρόνια έχει αποφύγει τον κίνδυνο της ανατροπής του, με την υπαγωγή των Κούρδων στην αρχή του θα ελέγχει άνω του 90 % της έκτασης της χώρας και άνω του 70% των παραγωγικών ή/και κατοικημένων περιοχών της (ήτοι χωρίς τις ερήμους και τις ημιέρημες εκτάσεις). Ηδη σχεδόν όλες οι μεγάλες πόλεις της χώρας, Δαμασκός, Χομς, Χαλέπι (εκτός από μερικούς περιορισμένους αντικαθεστωτικούς θύλακες του), Ταρτούς, Λατάκια (Λαοδίκεια, για να μην λησμονούμε και το σελευκιδικό παρελθόν), Χαμα, με μόνη εξαίρεση το Ιντλιμπ, βρίσκονται υπό τον έλεγχο του καθεστώτος του.

Ενας προαναγγελθείς συμβιβασμός για την Τουρκία; – Η περίεργη δήλωση κυβερνητικού περί της μετατροπής της σε Ομοσπονδιακό κράτος

Τη Μεγάλη Παρασκευή 14 Απριλίου για λίγο πίστεψα πως δεν άκουσα καλά αυτό που ειπώθηκε στο δελτίο ειδήσεων το οποίο παρακολουθούσα, όμως το «απίστευτο» το οποίο άκουσα ήταν πέρα για πέρα αληθινό: Ενας στενός συνεργάτης του Ρ.Τ. Ερντογάν είχε δηλώσει –για την ακρίβεια είχε ομολογήσει υποπίπτοντας σε πολιτική «γκάφα» – ότι ένας από τους στόχους του προέδρου ήταν να μετατρέψει την Τουρκία σε ομοσπονδιακό κράτος, αποτελούμενο από πολιτείες, προφανώς στα πρότυπα των ΗΠΑ, του Μεξικού, της Ρωσίας, της Γερμανίας κ.α. Μάλιστα αυτή η δήλωση του στελέχους του κυβερνώντος κόμματος επέφερε τη δυσαρέστηση του αρχηγού του εθνικιστικού κόμματος το οποίο στηρίζει τον Ερντογάν στο δημοψήφισμα και γενικά, ο οποίος απείλησε να τερματίσει τη συμμαχία μαζί του διαδηλώνοντας ότι η Τουρκία είναι και θα παραμείνει ένα αδιαίρετο κράτος και ότι δεν θα ανεχθεί ποτέ τη μετατροπή της σε ομοσπονδία πολιτειών. Το επεισόδιο πήρε τόση έκταση ώστε τελικά ο πρόεδρος Ερντογάν αναγκάστηκε να διαβεβαιώσει τον σύμμαχο του ότι αυτή η μετατροπή δεν θα συμβεί ποτέ διαψεύδοντας τον συνεργάτη του, και ότι η Τουρκία θα παραμείνει μία «συμπαγής» δημοκρατία.

Όταν στις 5 Ιανουαρίου έγραφα το άρθρο «Η ανανεωμένη εξ Ανατολής απειλή και η σοβαρότητα της» ειλικρινά δεν περίμενα ότι τα πράγματα όπως τα είχαμε εκτιμήσει στο συγκεκριμένο κείμενο, θα κινούντο τόσο γρήγορα. Όπως διαπιστώθηκε κατά τον Φεβρουάριο, υπήρχε πράγματι ένας τουρκικός σχεδιασμός για την κατάληψη κάποιου ελληνικού νησιού, μάλλον του Καστελλοριζου:  βλ. την προτελευταία παράγραφο του «Η ανανεωμένη εξ Ανατολής απειλή και η σοβαρότητα της», 5–1^ου – 2017. Επιπρόσθετα, σημειώναμε σε μία παράγραφο πιο πάνω στο ίδιο άρθρο (προ-προτελευταία παράγρ.): «…Η εκτίμηση μου είναι ότι ο Ερντογάν και οι περισσότεροι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί της Τουρκίας μάλλον έχουν κατανοήσει ότι ο συμβιβασμός με τους Κούρδους είναι αναπόφευκτος και η κατάκτηση της εσωτερικής αυτονομίας από αυτούς είναι επίσης αναπόφευκτη επειδή αυτό είναι το αντάλλαγμα που θα απαιτήσει η ηγεσία τους για κατάπαυση των εχθροπραξιών – πριν τις ξεκινήσει πάλι σε μερικά χρόνια για μεγαλύτερα ανταλλάγματα.» Ενδεχομένως λοιπόν η προαναφερόμενη δήλωση του κυβερνητικού στελέχους περί ομοσπονδιοποίησης της Τουρκίας, να είναι το προμήνυμα, η πρώτη ένδειξη ότι ο συμβιβασμός με τους Κούρδους έχει ξεκινήσει.

Αντί επετειακού άρθρου για την 25η Μαρτίου: Και πάλι σχετικά με τον κίνδυνο από τα ανατολικά

Η αρχική μου σκέψη ήταν ένα επετειακό άρθρο για την εθνική εορτή της 25^ης Μαρτίου όμως τελικά σκέφθηκα ότι ένα ακόμη άρθρο για την απειλή στα ανατολικά μας σύνορα θα ήταν πιο χρήσιμο. Εξάλλου ο αντίπαλος είναι ο ίδιος και τότε και τώρα.

Στις 5–1^ου–2017 σημειώναμε στο άρθρο μας «Η ανανεωμένη εξ Ανατολής απειλή και η σοβαρότητα της»: «Εως τώρα, κάθε φορά που η Τουρκία προκαλούσε εντάσεις στο Αιγαίο ή στην Κύπρο, η σκέψη μου ήταν η ίδια με των περισσότερων πιστεύω, Ελλήνων: οι Τούρκοι έχουν πάλι τα γνωστά εσωτερικά προβλήματα τους και τα εξάγουν προς εμάς για να τα εκτονώσουν. Ωστόσο η τωρινή εκτίμηση μου είναι ότι αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά….». Τότε μερικοί φίλοι με χαρακτήρισαν καλή τη πίστη πάντα, ως «αχρείαστα ανήσυχο» ή «υπερβολικό» και δεν τους μέμφομαι  επειδή και εγώ σε διαφορετικές συνθήκες ίσως είχα την ίδια άποψη αν διάβαζα ένα τέτοιο κείμενο. Περίπου 80 ημέρες μετά βλέπω ότι όλο και περισσότεροι Ελληνες εκφράζουν και εκείνοι την ίδια ανησυχία την οποία εξέφρασα στις 5–1^ου–2017: ότι αυτή τη φορά τα πράγματα είναι όντως διαφορετικά. Ισως αυτή η τάση αντικατοπτρίζεται στην πολύ πρόσφατη διακοίνωση ουσιαστικά, του Προέδρου της Δημοκρατίας στην οποία μεταξύ άλλων κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την χώρα μας στα οικονομικά και στα εθνικά θέματα, επισημαίνοντας και αυτός ότι οι Τούρκοι δεν παρουσιάζουν αυτήν την περίεργη κινητικότητα στο Αιγαίο κατά τους τελευταίους μήνες μόνο για εσωτερική κατανάλωση, αλλά ότι επιβουλεύονται πραγματικά τη χώρα μας.

Η ανανεωμένη εξ Ανατολής απειλή και η σοβαρότητα της

[ζητώ συγνώμη για την κάπως “μαζική”  δημοσίευση άρθρων αλλά τελευταία έχω παραμελήσει λίγο το ιστολόγιο. Πρόκειται να επανορθώσω για αυτό]

 

.

Π. Δεληγιάννης

.

Τα εθνικά θέματα μας θα είναι το αντικείμενο του παρόντος άρθρου – για την ακρίβεια η ανησυχία μου για την εξέλιξη τους ειδικά λόγω της αυξανόμενης αποσταθεροποίησης της Τουρκίας. Αυτή η ανησυχία αφορά περισσότερο τη διόγκωση του κουρδικού προβλήματος της και τις επακόλουθες συνέπειες αυτής της διόγκωσης για τις πατρίδες μας, Ελλάδα και Κύπρο. Παρότι ο άμεσος κίνδυνος θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο φαίνεται ότι απομακρύνθηκε για την ώρα, αυτός υποβόσκει και θεωρώ ότι είναι πιο υπαρκτός από κάθε άλλη φορά. Υπάρχει επίσης η επερχόμενη διάσκεψη για το Κυπριακό.

Εως τώρα, κάθε φορά που η Τουρκία προκαλούσε εντάσεις στο Αιγαίο ή στην Κύπρο, η σκέψη μου ήταν η ίδια με των περισσότερων πιστεύω, Ελλήνων: οι Τούρκοι έχουν πάλι τα γνωστά εσωτερικά προβλήματα τους και τα εξάγουν προς εμάς για να τα εκτονώσουν. Ωστόσο η τωρινή εκτίμηση μου είναι ότι αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Το κουρδικό κίνημα φαίνεται  ισχυρότερο από κάθε άλλη φορά, και ο πρόεδρος Ερντογάν αντιμετωπίζει παράλληλα πολλά ακόμη προβλήματα τα οποία προκαλούν επικίνδυνη αστάθεια στη χώρα του: Την εχθρότητα των γκιουλενικών, των κεμαλικών και άλλων αντικαθεστωτικών οι οποίοι προσπαθούν να υποθάλψουν την εξουσία του. Την αποδυνάμωση των λειτουργιών του κράτους λόγω της απόλυσης 129.000 αντικαθεστωτικών δημοσίων υπαλλήλων οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν πεπειραμένοι. Την αυξανόμενη ύφεση της οικονομίας. Το γεγονός ότι δεν έχει επιτευχθεί ακόμη ανάκαμψη από τις πληγές της απόπειρας πραξικοπήματος.

ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ της 1ης Νοεμβρίου 2015: μερικές επισημάνσεις

[Mία ενημέρωση πριν το άρθρο: Ζητώ συγνώμη από τους φιλους αναγνώστες αν μερικά σχόλια τους δεν εμφανίζονται.  Δεν πρόκειται για δική μου επιλογή αλλά του φορέα ο οποίος φιλοξενεί το ιστολόγιο. Σύντομα το πρόβλημα θα διορθωθεί]

Τα αποτελέσματα των τουρκικών γενικών εκλογών της 1ης Νοεμβρίου 2015. Με κίτρινο χρώμα σημειώνεται το ΑΚΡ των «Μεσανατολιτών Τούρκων» του Ερντογάν, με κόκκινο το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα των κοσμικών «Ευρωτουρκων», με μωβ το HDP (φιλοκουρδικό) ενώ το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης, η πολιτική έκφραση των «Γκρίζων Λύκων» εξαφανίσθηκε από τον χάρτη.
.
Τουρκικές εκλογές του Νοεμβρίου 2015 και οι «τρεις Τουρκίες» καλά κρατούν. Προκειμένου να μην μακρηγορώ, παραπέμπω στα παλαιότερα άρθρα ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ της 7ης Ιουνίου 2015: ΟΙ «ΤΡΕΙΣ ΤΟΥΡΚΙΕΣ» ΟΡΙΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ και Ο ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΩΣ ΑΙΤΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΤΑΡΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. Συγκριτικά με τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου  2015, το αποφασιστικό γεγονός σε αυτή την αναμέτρηση ήταν η ευρεία νίκη του ΑΚΡ το οποίο ανέκτησε την αυτοδυναμία στη γειτονική χώρα, ισχυροποιώντας πάλι το ‘δίδυμο’ Ερντογάν-Νταβούτογλου (θεωρώ ότι στην Ελλάδα και γενικά σε όλο τον κόσμο ο ρόλος και η αξία του «αντισουλτάνου» Νταβούτογλου υποτιμάται ελαφρώς συγκριτικά με τον Ερντογάν. Νομίζω ότι ο εν λόγω πολιτικός θα κυριαρχήσει για πολύ μεγάλο διάστημα στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας και ότι είναι μία προσωπικότητα που πρέπει να προσεχθεί πολύ, και με την καλή και με την κακή έννοια).