Σε αυτή την ανάρτηση παρουσιάζω εκ νέου ‘οθωμανικά’ όπλα, περίπου του δεύτερου τέταρτου του 19ου αιώνα, δηλαδή συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης Περιόδου της Ελληνικής Επανάστασης (1821-1829). Παρότι τα συγκεκριμένα ανήκαν σε Τούρκους, τα ίδια όπλα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν σε Ελληνες επαναστάτες της περιόδου και συνεπώς μας δίνουν μία ακόμη εικόνα των όπλων που μπορεί να έφεραν ειδικά οι οπλαρχηγοί όπως θα δούμε στη συνέχεια. Εκτός από το ότι οι βασικοί αντιμαχόμενοι της Ελληνικής Επανάστασης Ελληνες, Τούρκοι και Αλβανοί (μουσουλμάνοι και χριστιανοί), χρησιμοποιούσαν τα ίδια σχεδόν όπλα, υπάρχει ένα ιδιαίτερο στοιχείο για τα δύο εικονιζόμενα όπλα.

            Πρόκειται για μία βαρύτιμη πιστόλα με διακοσμήσεις από ασήμι και χρυσό, έργο Αρμένιου τεχνίτη, και ένα εξίσου βαρύτιμο γιαταγάνι με διακόσμηση από χρυσό, έργο Τούρκου τεχνίτη. Πρόκειται λοιπόν για ακριβά όπλα τα οποία ανήκαν σχεδόν πάντα σε Οθωμανούς αξιωματικούς και ήταν περιζήτητα λάφυρα από τους Ελληνες. Η αλήθεια είναι ότι πλήθος τέτοιων όπλων έπεσαν στα χέρια των Ελλήνων αγωνιστών μετά από μεγάλες νίκες τους και ενίσχυσαν με την πώληση τους είτε το ταμείο του Αγώνα, είτε μεμονωμένα εκείνους που τα αποκτούσαν, αν κατάφερναν να τα αποκρύψουν και να τα πωλήσουν. Αρκετά από αυτά κατέληξαν στα σελάχια Ελλήνων οπλαρχηγών.             Ειδικά η πιστόλα είναι «πρωτοποριακή» για το οθωμανικό οπλοστάσιο, επειδή φέρει επιρροές στον σχεδιασμό της από τις νέες ευρωπαϊκές πιστόλες της εν λόγω περιόδου. Παρατηρούμε ότι η λαβή της είναι πλέον πιο καμπύλη, αρχίζοντας να ομοιάζει με τα μεταγενέστερα πιστόλια. Αντίθετα το γιαταγάνι διατηρεί την παραδοσιακή μορφή του.