Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Χείλων

© copyright μετάφραση – επιμέλεια Χείλων

Ο 10ος αιώνας της Βυζαντινής ιστορίας χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων από την άνοδο και πτώση ενός ψευδο-επαναστάτη ονόματι Βασιλείου ο οποίος σύμφωνα με τον ιστορικό Συμεών Λογοθέτη καταγόταν από την Μακεδονία ή σύμφωνα με τον Ρώσο-Αμερικανό Βυζαντινολόγο Αλέξανδρο Καζντάν ήταν Σλαβικής καταγωγής μισθοφόρος του Βυζαντινού στρατού. Η ημερομηνία γέννησής του είναι άγνωστη, αλλά η δράση του έλαβε χώρα τις πρώτες δεκαετίες της βασιλείας του αυτοκράτορα Ρωμανού Α’ Λεκαπηνού (βασ. 919-944). Η «σταδιοδρομία» του Βασιλείου ξεκίνησε όταν αποφάσισε να υποδυθεί τον Κωνσταντίνο Δούκα, έναν δημοφιλή ευγενή που σκοτώθηκε περί το 913 σε αποτυχημένο πραξικόπημα. Ο Δούκας παρά την αριστοκρατική καταγωγή του θεωρείτο προστάτης των απλών ανθρώπων και παρότι νεκρός, πολλοί θεωρούσαν ότι ήταν ζωντανός. Αυτήν ακριβώς την ψευδαίσθηση εκμεταλλεύτηκε ο καταχθόνιος Βασίλειος υποσχόμενος να εκπληρώσει τις προσδοκίες των οπαδών του Δούκα.

Όταν λοιπόν άρχισε να υποδύεται τον Δούκα, ανακάλυψε ότι οι απλοί άνθρωποι όχι μόνο τον σεβόντουσαν, αλλά ήταν πρόθυμοι να πολεμήσουν για τον σκοπό του. Αίφνης ο «ψεύτικος ευγενής» βρέθηκε επικεφαλής μιας ομάδας ένοπλων και ανεξάρτητα των αρχικών του προθέσεων σε σύντομο χρονικό διάστημα αποδέχθηκε αυτήν την ιδιότητα, υποκινώντας πολλές πόλεις σε εξέγερση. Το σχέδιό του ωστόσο δεν είχε αίσια εξέλιξη, αφού ένας περιφερειακός αξιωματούχος ανακάλυψε την εξέγερση και κατάφερε να συλλάβει τον Βασίλειο πριν υλοποιήσει τα σχέδιά του.

Ο απατεώνας προσάχθηκε ενώπιον του Ρωμανού Α’ για να λογοδοτήσει. Λαμβάνοντας υπόψη την βάναυση καταστολή των ανταρτών, ο Βασίλειος είχε επιεική μεταχείριση, αφού ο αυτοκράτορας αποφάσισε να ακρωτηριασθεί το χέρι του και κατόπιν να αφεθεί ελεύθερος. Μετά την απελευθέρωσή του όμως δεν εγκατέλειψε τις φιλοδοξίες του, αλλά εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και συνέχισε τις δραστηριότητές του. Σύμφωνα με τον ιστορικό του 11ου αιώνα Ιωάννη Σκυλίτζη:

Συνέχεια ανάγνωσης