Αναδημοισίευση από το ιστολόγιο cognoscoteam.gr/

Γράφει ο Ηλίας Αναγνωστάκης

H φοβερη αλωση και καταστροφή της Καισαρειας, της φημισμένης Καππαδοκικης Μητρόπολης, από τους Τουρκομανους των Εμιρηδων Santuk και Afsin κατά πασα πιθανοτητα στα τελη Ιουνιου/αρχες Ιουλιου 1067.

Πραγματι, ηδη από το 1064, με την αλωση του Ανιου, το ΒΑ συνορο της Αυτοκρατοριας βρισκοταν υπο καταρρευση, ενώ ηδη οι πρωτοεμφανιζόμενοι (από το 1062) στην Συρια Τουρκομανοι του δραστηριου Εμιρη Afsin «κατεστρεφαν τα παντα» (Ματθαιος Εδεσσης 45-9) και απειλουσαν ολο τον νοτιο τομεα του Μικρασιατικου συνορου ( Αντιοχεια, Εδεσσα, Ιεραπολις (Manbij), Αδανα, Ταρσος). Οι Σελτζούκοι ομως, μαζι με στιφη Τουρκομανων σε μια τρομερη επιδρομή που κρατησε 8(!) μηνες (Δεκέμβριος 1066-Ιουλιος 1067) επεδραμαν στο κεντρικο τομεα, ισοπεδώνοντας τα παντα, καιγοντας χωρια, λεηλατώντας επαύλεις και μοναστηρια, εκτελώντας μοναχους, και αρπαζοντας χιλιαδες αιχμαλωτους και ζωα σαν λεια.

Η Αυτοκρατορικη αμυνα μετα την απιστευτη πολιτικη του ανεκδιηγητου Κων/νου Ι΄Δουκα βρισκοταν σε χαλια, αν όχι τραγικη κατασταση, αφου οι οικονομικες περικοπες και το εν γενει αντιστρατιωτικο πνευμα ειχαν σαρωσει το στράτευμα, που ηταν ηδη αποδυναμωμενο από τον τραγικο εμφυλιο πολεμο του 1057. Η κατασταση ηταν τετοια, ώστε ο Ατταλειατης να τραβάει τα μαλλια του γιατι «Οι στρατιώτες δεν ηταν τοσοι οσοι επρεπε να είναι, οι στρατιωτικοι καταλογοι ηταν αλαλούμ, τα οπλα και οι σημαιες τους ηταν της πλακας, ενώ οι καλυτεροι στρατιώτες ειτε αποστρατευοταν για να γινουν…δικηγοροι και γραφεις, ειτε πηγαιναν απλα στα σπιτια τους, αφου ο Αυτοκρατορας δεν «πληρωνε» ενώ ακόμα και ο «ειρηνιστής» Ψελλός διαμαρτυρόταν ότι ο Αυτοκράτορας το είχε…παραξηλωσει στις περικοπές του Στρατού.

Συνέχεια ανάγνωσης