[Mία ενημέρωση πριν το άρθρο: Ζητώ συγνώμη από τους φιλους αναγνώστες αν μερικά σχόλια τους δεν εμφανίζονται.  Δεν πρόκειται για δική μου επιλογή αλλά του φορέα ο οποίος φιλοξενεί το ιστολόγιο. Σύντομα το πρόβλημα θα διορθωθεί]

November2015

Τα αποτελέσματα των τουρκικών γενικών εκλογών της 1ης Νοεμβρίου 2015. Με κίτρινο χρώμα σημειώνεται το ΑΚΡ των «Μεσανατολιτών Τούρκων» του Ερντογάν, με κόκκινο το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα των κοσμικών «Ευρωτουρκων», με μωβ το HDP (φιλοκουρδικό) ενώ το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης, η πολιτική έκφραση των «Γκρίζων Λύκων» εξαφανίσθηκε από τον χάρτη.
.
Τουρκικές εκλογές του Νοεμβρίου 2015 και οι «τρεις Τουρκίες» καλά κρατούν. Προκειμένου να μην μακρηγορώ, παραπέμπω στα παλαιότερα άρθρα ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ της 7ης Ιουνίου 2015: ΟΙ «ΤΡΕΙΣ ΤΟΥΡΚΙΕΣ» ΟΡΙΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ και Ο ΕΘΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΝ ΩΣ ΑΙΤΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΑΤΩΝ ΤΑΡΑΧΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ. Συγκριτικά με τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου  2015, το αποφασιστικό γεγονός σε αυτή την αναμέτρηση ήταν η ευρεία νίκη του ΑΚΡ το οποίο ανέκτησε την αυτοδυναμία στη γειτονική χώρα, ισχυροποιώντας πάλι το ‘δίδυμο’ Ερντογάν-Νταβούτογλου (θεωρώ ότι στην Ελλάδα και γενικά σε όλο τον κόσμο ο ρόλος και η αξία του «αντισουλτάνου» Νταβούτογλου υποτιμάται ελαφρώς συγκριτικά με τον Ερντογάν. Νομίζω ότι ο εν λόγω πολιτικός θα κυριαρχήσει για πολύ μεγάλο διάστημα στα πολιτικά πράγματα της Τουρκίας και ότι είναι μία προσωπικότητα που πρέπει να προσεχθεί πολύ, και με την καλή και με την κακή έννοια).


Ο Ερντογάν αποδεικνύεται για άλλη μια φορά «πολύ σκληρός για να πεθάνει»: θεωρώ δεδομένο ότι o φόβος και η νοθεία έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος, ειδικά σε μία μεσανατολική χώρα όπως είναι η Τουρκία, αλλά το συμπέρασμα μου είναι ότι οι Νταβούτογλου και Ερντογάν υποστηρίζονται πάντα και σταθερά από τον πληθυσμό που αντιστοιχεί στον τύπο του «Μεσανατολίτη Τούρκου» (βλ. προαναφερόμενα άρθρα), γεγονός που τους δίνει ευρύ προβάδισμα έναντι των ανταγωνιστών τους. Το εντυπωσιακό 49,5 % έστω και «υποβοηθούμενο» με τις γνωστές αντιδημοκρατικές μεθόδους, με μια εξίσου εντυπωσιακή άνοδο 8,6 % συγκριτικά με το προηγούμενο εκλογικό αποτέλεσμα, δεν αφήνει αμφιβολία ότι οι δύο εταίροι του ΑΚΡ συνεχίζουν να απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη πολύ μεγάλου μέρους των πολιτών, γεγονός μάλλον σπάνιο από όσο θυμάμαι όσον αφορά τη γειτονική χώρα. Και αυτό παρά τις απαράδεκτες ενέργειες τους όσον αφορά την ευρωπαϊκή νοοτροπία, πχ τις φυλακίσεις αντι-ερντογανικών δημοσιογράφων, την αναστολή λειτουργίας ΜΜΕ και της χρήσης του διαδικτύου, και την άμεση και δυναμική καταστολή οποιασδήποτε διαδήλωσης εναντίον του ΑΚΡ.
Σχετικά με τον προαναφερόμενο φόβο και νοθεία που χρησιμοποίησε το κυβερνών κόμμα (κυρίως εναντίον των Κούρδων), αξίζει να αναφερθεί το πόρισμα των διεθνών παρατηρητών που είχαν αναλάβει την επίβλεψη της δημοκρατικής διεξαγωγής των εν λόγω τουρκικών εκλογών: σύμφωνα με την ανακοίνωση τους, οι εκλογές ήταν «ελεύθερες αλλά άδικες». Υπόψη ότι πρόκειται για «εξομαλυνθείσα» ανακοίνωση. Επίσης ο Ερντογάν είχε φροντίσει να πολώσει το κλίμα τους προηγούμενους μήνες προκειμένου να επιτύχει τη μέγιστη συσπείρωση των οπαδών του κόμματος του και έπαιξε πάλι το γνωστό «χαρτί» των Τούρκων πολιτικών με το κουρδικό ΡΚΚ.
Το ΑΚΡ σάρωσε και σε τοπικό επίπεδο: διατήρησε την πρωτοκαθεδρία σε όλες τις επαρχίες στις οποίες είχε επικρατήσει και τον Ιούνιο και επιπρόσθετα απέσπασε την πρωτοκαθεδρία στις επαρχίες Αρνταχάν και Καρς από το κουρδικό κόμμα, στην επαρχία Οσμανίγιε από το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης, και στις επαρχίες Δορυλαιου (Εσκι Σεχίρ), Ζονγκουλντάκ, Δαρδανελλίων (Τσανακκαλε) και Μερσίνας από το CHP. Αξίζει να σημειωθεί ότι τουλάχιστον στο Καρς οι Κούρδοι πλειοψηφούν πληθυσμιακά. Αυτές οι επιτυχίες των Ερντογάν-Νταβούτογλου δεν είναι τυχαίες: είχαν στοχεύσει ειδικά στην κατάκτηση της πρώτης θέσης ορισμένων επαρχιών στις οποίες οι αντίπαλοι τους είχαν επικρατήσει τον Ιούνιο αλλά οριακά, αλλάζοντας τους υποψηφίους του ΑΚΡ σε αυτές με πιο δυναμικούς και «πειστικούς» ομολόγους τους.
Ηδη εμφανίσθηκαν οι πρώτες εκτιμήσεις σχετικά με το αν η νέα επικράτηση των Ερντογανικών είναι θετική ή αρνητική εξέλιξη για την Ελλάδα, όπως γίνεται συνήθως μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση στην Τουρκία. Από την πλευρά μου, λαμβάνοντας υπόψη τη σταθερότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής τουλάχιστον όσον αφορά την Ελλάδα και Κύπρο, θεωρώ την εξέλιξη ουδέτερη (αδιάφορη) για τις χώρες μας. Θα μπορούσε να είναι αρνητική ειδικά λόγω της μεγαλύτερης πολιτικής σταθερότητας που αποκτά πάλι η γειτονική χώρα λόγω της αυτοδυναμίας του ΑΚΡ.
Οι κοσμικοί/κεμαλικοί/ευρωπαϊστές του CHP έμειναν σχεδόν σταθεροί με μία άνοδο 0,38 % λαμβάνοντας το 25,3 % των ψήφων. Ωστόσο θεωρώ αρνητική εξέλιξη για αυτούς την απώλεια της πρωτοκαθεδρίας τουλάχιστον τριών επαρχιών που περιέχουν μεγάλα και ανεπτυγμένα αστικά κέντρα: Δορυλαιου (Εσκι Σεχίρ), Δαρδανελλίων (Τσανακκαλε) και Μερσίνας. Η απώλεια τέτοιων περιοχών που πρωτοστατούν στον εκσυγχρονισμό της χώρας, από τις οποίες επιπλέον οι δύο είναι παράκτιες (όπως και η όχι τόσο σημαντική Ζονγκουλντάκ), είναι κακός οιωνός για τους κεμαλικούς ευρωπαϊστές.
Το φιλοκουρδικό HDP κατέλαβε το 10,75 % των ψήφων με μία σημαντική πτώση 2.37 % αλλά εισήλθε στο κοινοβούλιο. Τελικά φαίνεται ότι οι προαναφερόμενες τρομοκρατικές ενέργειες σε βάρος του, εμφανείς και αφανείς, είχαν αποτελέσματα αλλά όλα δείχνουν ότι αυτός ο «τρίτος πόλος» ήλθε για να μείνει στο τουρκικό κοινοβούλιο. Αφού οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την παρουσία του ούτε τώρα, μάλλον θα τη συνηθίσουν αναγκαστικά. Θεωρώ την απώλεια του σημαντικού Καρς ως αρκετά αρνητική για το HDP, αλλά δικαιολογημένη μετά την πίεση που υπέστη, ακόμη και με βομβιστικές επιθέσεις που αποδόθηκαν σε φανατικούς ισλαμιστές.
Αν υπάρχει κάτι θετικό για τις Ελλάδα και Κύπρο, αυτό βρίσκεται στις μεγάλες απώλειες του MHP (Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης) το οποίο έλαβε το 11,9 % των ψήφων σημειώνοντας πτώση 4,4 % χάνοντας και τη μοναδική επαρχία στην οποία είχε καταλάβει την πρωτοκαθεδρία τον Ιούνιο 2015.
.
Περικλής  Δεληγιάννης
.